What makes great teaching? – expert views
A new report has reviewed all the research into what makes teaching effective. Our experts share their thoughts about the findings – have your say in the comments thread or tweet us @GuardianTeach
http://www.theguardian.com/teacher-network/teacher-blog/2014/oct/31/great-teaching-expert-opinions
Με λένε Γιώργο. Είμαι ηλεκτρονικός αλλά δουλεύω με τους αυτοματισμούς σ’ όλη μου τη ζωή. Φτιάχνω ασανσέρ. Στον ελεύθερό μου χρόνο τρέχω. Πολύ. Όπως ένα στρείδι. Περιμένεις να βρεις ένα μαργαριτάρι εδώ, αλλά δεν έχουν κι όλα τα στρείδια μέσα τους.
Τρέχω λοιπόν να βρω. Έχω γυρίσει 2 ωκεανούς και 3 θάλασσες μέχρι τώρα, έχω πάει στη Ζιμπάμπουε, στη χώρα του Πότε; Ποτέ. Τακτικά επισκέπτομαι το φεγγάρι και, μια φορά μόνο, τον αγαπημένο μου πλανήτη, τον Άρη. Μεγάλο ταξίδι, χρειάστηκε να αλλάξω πολλά ασανσέρ για να φτάσω εκεί. Αγαπημένος ας μείνει. Από μακριά.
Είναι ωραία τα ασανσέρ που φτιάχνω αλλά έχουν ένα πρόβλημα. Μετά που τα φτιάχνω δε χαλάνε. Κι έτσι γρήγορα οι άνθρωποι με ξεχνούν, ούτε λόγος για κανά συμβόλαιο συντήρησης κι ας είναι γραμμένο και στο αναλυτικό πρόγραμμα. Τώρα τελευταία όμως βρήκα ένα κόλπο, μέσα σε κάθε ασανσέρ βάζω ένα μικρό ρολόι, κι όση ώρα περνάνε μέσα εκεί, τη προσθέτω, κι όταν φτάσει ένα όριο που έχω ορίσει πααααάπ, πάει το ασανσέρ. Κι έτσι με θυμούνται τώρα συχνότερα.
Στην αρχή μ’ άρεσε, τώρα όμως η αλήθεια είναι έχω ψιλοκουραστεί. Να με ξυπνάνε ότι ώρα κι αν είναι! Πρέπει να ξανακοιτάξω την εξίσωση στο ρολόι, να το αναβαθμίσω, να χαλάνε μόνο μέρα και όχι Σαββατοκύριακα. Αργίες, καλοκαίρια, ηλιόλουστες μέρες, μέρες που πηγαίνω στο ζωολογικό κήπο ή στο αρχαιολογικό μουσείο στην Αμφίπολη, στη Ρώμη στο Κολοσσαίο, στο σινεμά, όταν διαβάζω ένα ωραίο άρθρο επιτέλους στο κινητό μου, όταν ακούω εκείνο το όμορφο τραγούδι σου, ημέρες Εθνικών εορτών δυο-δυο στη παρέλαση μόνοι μας, βροχερές μέρες σκεπτικές, κάποιες χιονισμένες μέρες που είναι δύσκολο να τρέχω, μέρες που λιώνουν τα χιόνια, μέρες που ένα μικρό αεράκι με ταξιδεύει παντού χωρίς κόπο, όλες αυτές οι περιπτώσεις πρέπει να προγραμματιστούν.
Κατά τη διάρκεια μιας ανακαίνισης των διαμερισμάτων στο παλάτι, ο Βασιλιάς (μάλλον του άρεσε η δουλειά που κάνω, το ρολογάκι δε το πρόσεξε) με επίταξε και μου ζήτησε να του φέρω μια σεβαστή ποσότητα στρείδια προς κατανάλωση. Δεν είναι όλοι οι Βασιλιάδες καλοί, τον δικό μας πάντως κακό δεν τον λες. Μόνο που τρώει πολύ.
– Στρατιώτη Γ. σε διατάζω να μου μαζέψεις 40 από τα πιο θρεπτικά στρείδια και να μου τα φέρεις εδώ σε 15 ημέρες που έχουμε τη γιορτή της ανεξαρτησίας. Ζωντανά.
Πρέπει να τρέξω, που καιρός τώρα για να σκεφτώ τα ασανσέρ μου. Αυτά τα στρείδια μπορεί να φαίνονται ήμερα από έξω αλλά είναι δύσκολο να τα πιάσεις. Μοιάζουν ακίνητα αλλά στη πραγματικότητα όλη η γη κινείται γύρω τους, κι ένα ανεπαίσθητο γλίστρημα αλλάζει τα πάντα, κι ένα σωρό εξισώσεις και αυτοματισμοί πρέπει να επαναπρογραμματιστούν.
– Αχααααά! Το βρήκα!
Έφτιαξα ένα προγραμματάκι, Δούρειο Ίππο τα λένε ποιος να ξέρει γιατί. Έφτιαξα λοιπόν ένα ψεύτικο κόκκινο χαλί και πάνω του ένα ψεύτικο Βασιλιά, ένα ψεύτικο παιδάκι με ένα ψεύτικο καναρίνι, πάνε λέει σε έναν όμορφο τόπο. Και ψάχνουν παρέα.
– Θα περάσουν καλά. Χε χε χε!
Έχουν τώρα 2 μέρες μόνο, κι ήδη έχουν μαζέψει 8-9 χαρούμενα στρειδάκια (χαρούμενα είναι πιο νόστιμα).
Έχω όλο τον καιρό τώρα να ξαπλώσω και να σκεφτώ την αγαπημένη μου. Ή τα αγαπημένα μου ασανσέρ, δε ξέρετε πόσος κόσμος μου ζητάει μεταφορές σήμερα. Άλλοι μου ζητάνε ασανσέρ για τα σπίτια τους – ποτέ μου δε κατάλαβα γιατί κάνουν δεύτερο όροφο αν χρειάζονται ασανσέρ για να ανέβουν τις σκάλες τους. Άλλοι πάλι, μεγάλοι και τρανοί επιστήμονες φτιάχνουν πόλεις κάθετες, εκεί η δουλειά είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα αλλά δε ξέρω, κουρασμένους τους βλέπω για να πάμε τόσο ψηλά. Όμως δε μου πέφτει λόγος, αφού πληρώνομαι, δουλεύω. Τι λόγο έχω εγώ για αυτά που αποφασίζουν άλλοι? Εγώ το καλύτερο ασανσέρ να φτιάξω.
Οι πιο πολλοί όμως που με συναντάνε μου ζητάνε να τους φτιάξω ασανσέρ για τα αστέρια. Στο φεγγάρι ο ένας, στον αυγερινό ο άλλος. Σε άστρο φωτεινό εξ Ανατολής ο ένας, στο άστρο του φονιά ο άλλος. Βαρέθηκα. Αυτός ο Β612, εκεί έχω τις περισσότερες παραγγελιές. Όλοι εκεί θέλουν να πάνε. Γρήγορα. Μόνοι τους.
Σε αυτή τη περίπτωση έχω φτιάξει λοιπόν 2 ατομικά ασανσέρ και τους μεταφέρω όλους με αυτά. Κόβω εισιτήριο δηλαδή. Αλλά κάθε φορά είναι μόνοι τους, την ώρα που το ένα ανεβαίνει, το άλλο κατεβαίνει, έτσι και εγώ πληρώνομαι διπλά και αυτοί πάνε στον πλανήτη. Ένας ένας δεν βρίσκουν εκεί αυτό που ψάχνουν, έτσι κι αλλιώς τι να βρούνε? Μια σπιθαμή πλανήτης είναι, κι έπειτα γυρίζουν πίσω, λίγο λυπημένοι, τους βλέπω, μα πιο ώριμοι έτοιμοι για νέες περιπέτειες και μεταφορές. Γρήγορα. Μόνοι τους.
Μα πως πέρασαν έτσι οι μέρες, μα καλά, πόσα στρείδια μαζεύτηκαν πάνω στο χαλί, πρέπει να τα ξεδιαλέξω τώρα…
πόσα δοκιμαστικά ποστ έχω αναρτήσει άραγε? πόσα backspaces? Κι αν μου λείπει η μυρουδιά από το εξώφυλλο, ο ήχος του στυλού να τρίβεται πάνω στο χαρτί, αυτό δεν είναι ακόμη ένα δοκιμαστικό ποστ.
Πάμε τώρα να δούμε τα αποτελέσματα, θέλω να γράψεις το ξέρω, τόσο καιρό περίμενες, δε πειράζει να περιμένεις λίγο ακόμη.
Εργαστήρι θεάτρου 