Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον

μου λείπεις. Από Δευτέρα πρωί έως Κυριακή βράδυ.

❤

Μια πρωινή ζαβολιά

Καλημέρα, στην πόλη χιονίζει γιασεμιά!

Κι από κάπου μακρινά

ακούστηκε του κόσμου η λαλιά:

 

«Μικρό το γιασεμί για σε λευκή νιφάδα

αν το μυρίσεις,

την καρδιά δροσούλα τη γεμίζεις.»

 

«Πώς γίνεται μικρό μας γιασεμί,

καρδιές ανθρώπων εσύ να ενώνεις;

Λευκό, μικρό μας γιασεμί…»

 

«Σμιλεύει η δύναμη της ομορφιάς,

ανθρώπους τους ενώνει

σαν ζαβολιά φουντώνει.»

 

Υγ.: Μου λείπετε κι είπα να σας χαρίσω μια ζαβολιά….. 😉

Αιμιλία

Advertisement

Το παραλήρημα του βασιλιά

Ένας βασιλιάς αγκομαχώντας φωνασκεί «Μα ποιοι είναι όλοι αυτοί;
Λουόμενοι σε παραλία ή μήπως μπήκα σε άλλη ιστορία;»
Σε σκάλα σιδερένια περπατεί με το δεκανίκι του να μουρμουρίζει στ’ αυτί
«Είμαι εγώ, είμαι εσύ… γίναμε πολίτες στη στιγμή!»
Σοφοί, φρουροί και χωρικοί γκρεμίζουν τα τείχη στη στιγμή
Ηλιαχτίδες φωτεινές, μα και θρασύτατες, τρελές
τυφλώσανε τον βασιλιά και τώρα πια μόνο τραγουδά
Με μια μέλισσα κυκλοφορεί που ζουζουνίζει από ‘δω και ‘κει
Ακούνε κοχύλια μαγικά και βλέπουν μπουμπούκια σφαλιστά
Μήπως να φωνάξουν τον σοφό, μα πού πήγε όλο το χωριό;
Τα βρήκε με το δεξί χέρι του βασιλιά; Μήπως του κάνουνε μπινιά;
Μα δεν ασχολείται με καρέκλες το χωριό, βότσαλο παίρνει και νερό
Φτιάχνει παραμύθι αληθινό που να ξυπνάει τον λαό
«Ξύπνα, ξύπνα βρε λαέ και αν παππούδες και γιαγιάδες δε θα βρεις, τα παιδιά να εμπιστευτείς για παραμύθια νέας εποχής»

Έλλη

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗΣ

7η ΕΝΟΤΗΤΑ: Ζωή χωρίς φόβο! Κατανοώντας και υπερβαίνοντας τους φόβους μας …

ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ : Τζαφέστα Αλεξάνδρα

Αγαπημένοι φίλοι, συνταξιδιώτες σε αυτό το ταξίδι εν-θύμησης και εν-δυνάμωσης….

Ο φόβος ενυπάρχει στην ψυχή όλων μας… Υπάρχει ο ενστικτώδης αντανακλαστικός φόβος που βάζει το σώμα μας σε κατάσταση μάχης ή φυγής και είναι πολύτιμος σύμμαχός μας, υπάρχουν όμως και άπειροι συνειδητοί και ασυνείδητοι φόβοι, με όνομα ή χωρίς, λογικοί και παράλογοι…

Φόβοι που τροφοδοτούνται από τον νου, που χρωματίζουν με χρώματα μελανά τις εμπειρίες ζωής που δεν καταφέραμε να κατανοήσουμε και να αξιοποιήσουμε, ώστε να μάθουμε από αυτές.

Φόβοι που μας εμποδίζουν να ζήσουμε και να αγαπήσουμε τόσο ολοκληρωτικά και χαρούμενα, όσο είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε και να αγαπούμε!

Ελάτε να περπατήσουμε μαζί τα σκοτεινά μονοπάτια των φόβων μας. Να φωτίσουμε, να αναγνωρίσουμε και να αγκαλιάσουμε όσα μας φοβίζουν, με σκοπό να τα αποχαιρετίσουμε! Να τολμήσουμε να ξεμυτίσουμε έξω από τα όρια της υπάρχουσας  «ζώνης ασφαλείας» μας, αγκαλιάζοντας την πρωταρχική μας ανασφάλεια που πηγάζει από το ίδιο το μεγαλείο της ζωής!

Ναι, μπορεί να ξαναφοβηθούμε στο μέλλον, αν το θελήσουμε πραγματικά όμως, θα έχουμε πλέον διαμορφώσει μια ολοκαίνουργια σχέση με τους φόβους που θα εμφανίζονται. Μπορεί ακόμα και να αρχίσουμε να τους αντιμετωπίζουμε όχι σαν εμπόδια, αλλά σαν σκαλοπάτια που θα μας οδηγήσουν στο να αποκτήσουμε καλύτερη επίγνωση του εαυτού μας.

Νέα Ημερομηνία διεξαγωγής του σεμιναρίου: Σάββατο 23/05/2015
Ώρα: 16:30 – 19:30
Ώρα προσέλευσης: 16:15

Φοράμε άνετα ρούχα και καλτσάκια.
Για δηλώσεις συμμετοχής επικοινωνείτε :
Με τον κ. Νίκο Κατσό στο τηλ. : 6985034526
Ή με τον κ. Γιώργο Καλαμένιο στο τηλ. : 6973405050
Παρακαλούμε δηλώστε έγκαιρα την συμμετοχή σας, λόγω περιορισμένου αριθμού συμμετεχόντων.
ΕΠΙΣΥΜΑΝΣΗ : Για την παρακολούθηση του σεμιναρίου, δεν είναι απαραίτητο να έχετε παρακολουθήσει και τις προηγούμενες ενότητες. Αυτό ισχύει για όλο τον κύκλο των σεμιναρίων.
Επίσης παρακαλούμε, προωθείστε ελεύθερα τις πληροφορίες για το σεμινάριο, όπου νομίζετε ότι υπάρχει ενδιαφέρον.

Καλή αντάμωση
ESPAVO !

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: Η αγγελία

«Η ΑΓΓΕΛΙΑ» του Γιώργου Σκούρτη από τη Θεατρική Ομάδα Εστίας Ν. Σμύρνης

Η Θεατρική Ομάδα Εστίας Ν. Σμύρνης σας προσκαλεί στο θεατρικό της εργαστήρι για να σας παρουσιάσει την ‘ΑΓΓΕΛΙΑ’ του Γιώργου Σκούρτη, την Πέμπτη 14 Μαΐου, την Κυριακή 17 Μαΐου,την Τετάρτη 20 Μαΐου και την Πέμπτη 21 Μαΐου ώρα 21.00.

Το θεατρικό εργαστήρι βρίσκεται στην Εστία της Ν. Σμύρνης με είσοδο από την οδό Αγίας Φωτεινής 2.

Η παράσταση είναι μια άσκηση των μελών της ομάδας, μετά από την οποία θα ακολουθεί συζήτηση που θα συντονίζει ο σκηνοθέτης Ανδρέας Ζάκας.

Διανομή ρόλων:
Χαρά Τσακίρη – ΓΥΝΑΙΚΑ
Δημήτρης Τακτικός – ΑΝΤΡΑΣ
Ανδριάνα Λαμπαδιάρη – ΚΟΠΕΛΑ
Ορέστης Μπουγάνης – ΝΕΟΣ

Σκηνοθεσία: Ανδρέας Ζάκας

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Για τα δικά μου αστέρια…

«Πες μου, πόσο ακόμα θα πατώ εδώ στο χώμα κι εσύ εκεί ψηλά;»

Ξεκινάς…και ι θα δε ξέρεις τι θα συναντήσεις. Τι θα ζήσεις. Τι θα νιώσεις. Ποιους θα γνωρίσεις. Ποιους θα αγαπήσεις. Σε ποιους θα δώσεις. Σε ποιους θα δωθείς…
Νόμιζα ότι είχα πολλά να σας δώσω. Μα τελικά… είχα απλά πάρα πολλά.

Αν όλος ο κόσμος ήμασταν εμείς…σίγουρα θα ήμασταν ο παράδεισος! Είστε τα δικά μου αστέρια…και έπρεπε να βρεθεί ο τρόπος αυτό να το καταλάβετε, να το αισθανθείτε, να το ζήσετε… Και αφού όλα είναι δυνατά, έτσι κι εσείς γίνατε αστέρια στην πραγματικότητα. Τι θα ήταν το εργαστήρι χωρίς εσάς; Τι θα ήταν ο ουρανός χωρίς αστέρια; Τίποτα ολοκληρωμένο. Τίποτα τόσο μαγεμένο. Τίποτα τόσο αγαπημένο…Τίποτα τόσο ψηλά που να μπορούν οι άνθρωποι, να το φτάσουν… «Βλέπεις, είπε; Είναι οι Άλλοι. Και δε γίνεται Αυτοί χωρίς εσένα…και δε γίνεται μ’ Αυτούς χωρίς Εσύ». Ανάψατε ξανά τη φλόγα της καρδιάς μου που ίσως έσβηνε σιγά σιγά…γιατί το άδικο και το απ’ αλλού φερμένο δεν το αντέχω μάτια μου. Γεμίσατε με πίστη τα σακιά της ψυχής μου, γιατί και μόνο υπάρχετε. Και είστε εσείς. Νοηματοδοτήσατε το λόγο μου…τις κινήσεις…το χαμόγελο…την ύπαρξη μου ολόκληρη… Και μόνον ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ με κάνατε…Με δεχτήκατε, με φροντίσατε, με αγκαλιάσατε, δείξατε ενδιαφέρον, με φτάσατε στα άκρα…να μπορώ αυτά που νόμιζα πως δε μπορούσα!
«Σημασία έχει…όχι να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά να θες αυτό που κάνεις!
Να φωτίζετε πάντα τις ζωές και τις καρδιές των γύρω σας! Μπορείτε να κάνετε όλον τον κόσμο να λάμπει! Μπορούμε αστέρια μου! Σας αγαπώ, σαν ευγνωμωνώ και πιστεύω στον καθένα σας! Σας αγαπώ ξανά και ξανά! Όλα τώρα αρχίζουν!

Όταν έχω …εσάς!

Μόνο για εσάς!

Το σχέδιο που απέτυχε!

Τετάρτη μεσημέρι. Η πόρτα ανοίγει. «Γύρισα», είπε.

Είχε ξεχάσει το βιβλίο της. Χωρίς αυτό δεν πήγαινε πουθενά.

« Το φετίχ σου», της είχε πει εκείνος.

Άρχισε να ψάχνει μανιωδώς όλο το δωμάτιο. Ξαφνικά… ακούγεται ένας πυροβολισμός. Κοκαλώνει! Τίποτα δε βλέπει να ματώνει και σαν το κεράκι λιώνει. Παίρνει τον Αντώνη και του τραγουδάει σαν αηδόνι:

«Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι».

«Δεν τον βρίσκω πουθενά. Δε σκοτώθηκε τελικά; Πάει το σχέδιο και τα λεφτά. Βλάκα δε κάνεις για τη δουλειά».

Τσάμπα τον πλήρωσε αυτή τον άτιμο τον εραστή, για να σκοτώσει το Κωστή. Η γυναίκα μέσα στο πανικό ψάχνει το βιβλίο της. Η πόρτα ανοίγει και εμφανίζεται ο εραστής της.

« Η σφυρίχτρα που ακούστηκε ήταν για να ξεφύγει;»

Όχι! Ήταν ξυπνητήρι!!!

Και κοιτάει δεξιά της. Πάλι ο Κωστής κοντά της. Μα ο Αντώνης μακριά της. Αθόρυβα σηκώνεται και δίχως άλλο να σκεφτεί, θα δώσει μόνη της μια λύση τελική. Οπλίζει το πιστόλι. Σημαδεύει με οργή μα το όπλο εκπυρσοκροτεί. Κι αυτή πέφτει νεκρή!

Θέατρο του παραλόγου

Έργο από την ομάδα του εργαστηρίου μας

Η ιστορία με το πολύ οξύ πουλί!!!

Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή.
Βγήκε να πάρει αέρα στην ανθισμένη γη.
Πήρε την τσάντα τη λευκή, σφυρίχτρα την κρεμαστή
κι εκεί που με χάρη περπατεί
ένας κλέφτης τη θωρεί.

Έχει ένα μάτι θολό πολύ,
μαύρο πιστόλι αυτός κρατεί…
Αχ και δεν μπορεί αυτή να κρατηθεί
να μην του φέρει το βιβλίο στ’ αυτί.

Μα πριν προλάβει αυτό να συμβεί
αυτός φωνάζει: «μη μη μη…»
«τσίχλες ας μην πυροβολεί»!

Η κυρία Ρεφερή
τις τσίχλες πιάνει και μασεί.
Που να ‘ξέρε η καψερή
πως θα βρεθεί στη μαύρη γη,
από μια τσίχλα με οξύ…

Βρε, δεν ήταν τσίχλα με οξύ.
Ήταν η τσίχλα, το πουλί
που πετά και μας θωρεί
κι από δω κι εκεί καραδωκεί.

Συγκεντρωθείτε ω ρε παιδιά!!!
Ας δούμε τα πράγματα ορθά!
Τι ιστορία ειν’ αυτή
μ’ ένα πολύ οξύ πουλί!!!!
Τον κλέφτη να φωνάζει «μη»
και την κυρά κάτω νεκρή!!

Κι ο κλέφτης μπανανόφλουδα πατεί –
σοριάζεται κι αυτός στη γη.

Έτσι είναι πάντα μ’ ένα αντίο
Φεύγει ο ένας, μένουν δύο.
Και χάμω με τις σελίδες ανοιχτές
διαβάζεις σ’ ένα παλιό βιβλίο:

«Που πάν’ άραγε οι ψυχές
όταν τελειώσουν οι ηδονές
κι αρχίσουν οι οδύνες;;»

Έψαχνα μέσα μου να βρω
Το πιο βαθύ σου μυστικό!

Ιστορία που ξεκίνησε από την ομάδα των:
Βιτάλη Μαριάννα
Νουργκοστάρ Πάνθεια
Κορδίλα Χαρά
Γογώνη Γιώτα

ΥΓ: Σας ευχαριστούμε όλους για την ΠΟΛΥΤΙΜΗ βοήθεια σας! Χωρίς εσάς, η ιστορία μας δε θα μπορούσε να είναι τόσο μαγική!

Έχουν πολλά ακόμη να ειπωθούν…

…Πολλά ακόμη υπάρχουν να ειπωθούν… Και σήμερα η μέρα και η νύχτα μου αφιερωμένη σε εσάς… Στα φτερά της καρδιάς μου. Θα δείτε και θα διαβάσετε πολλά. Σας το χρωστάω… Το ταξίδι ξεκινάει…!