Ένα υπέροχο κείμενο από την Γιώτα στο πνεύμα των ημερών… ευχαριστούμε!
Ανάσταση Κυρίου
«Eἶπε δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐγώεἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ΄ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς»
«Φως»… Περνά η ζωή και ελάχιστες είναι οι φορές που έχουμε αναλογιστεί τη σημασία την ανεξάντλητη του φωτός.…Φωτίζεται το σκοτάδι, φωτίζονται οι δρόμοι, φωτίζονται οι χώροι και μεγάλα γεγονότα συμβαίνουν… Αλλά ποιο είναι το πραγματικό σκοτάδι του ανθρώπου; Ποιος είναι ο σκοτεινός ο δρόμος; Και τι τελικά θέλει να μας πει ο Ανεστημένος Κύριος όταν λέει «ἐγώεἰμι τὸφῶςτοῦ κόσμου» ;Σίγουρα δεν αναφέρεται στο τεχνητό φως…
Πολλοί από εμάς βιώνουμε τη ζωή μας μέσα σε ένα αδιαπέραστο σκοτάδι… Ανάβουμε ένα κεράκι… αλλά δε μας είναι αρκετό. Θέλουμε κι άλλο… κι άλλο… κι άλλο… Αυτό το σκοτάδι μας… η σκοτεινή μας όψη… η σκιασμένη μας ψυχή. Εγωισμός, κακία, ζήλεια, κτητικότητα, μνησικακία, ματαιοπονία, μίσος… Γιατί να συμβεί αυτό σε εμένα; Εσύ γιατί να μπορείς να το κάνεις κι εγώ όχι; Ακούς; Αυτό που σου λέω εγώ είναι! Πάψε πια… Δε σε αντέχω. Με κούρασες. Θα δεις τι θα πάθεις…
Τόσες σκοτεινές σκέψεις κι άλλες ακόμη υπάρχουν και έχουν υπάρξει στις ζωές όλων μας… Και κάποιοι προσπαθούμε να τις διαχειριστούμε, κάποιοι άλλοι δεν καταλαβαίνουμε την ίδια την ύπαρξή τους και άλλοι εθελοτυφλούμε επιλέγοντας εμείς να υπερέχουμε, εμείς να κερδίζουμε, εμείς, εμείς, εμείς…
Ο Ιήσους είναι «Φως». Πόσο το βλέπουμε αυτό το Φως στη σημερινή μας πραγματικότητα; Εκείνος ταπεινώθηκε, έπλυνε τα πόδια των μαθητών του και έδωσε σαφές το μήνυμα σε όλους μας… Ο Χριστός μας γεννήθηκε σε έναν στάβλο… Το Φως γεννήθηκε μέσα στην Ταπεινότητα… Και αφού ταπεινώθηκε, κατηγορήθηκε, καταδικάστηκε… μας αξιώσε να μας χαρίσει έναν Σταυρό, έναν Θάνατο και μιαν Ανάσταση! Και όλα αυτά… τα ζούμε σε αυτή τη ζωή πολύ πριν τον σωματικό μας θάνατο. Όλοι οι άνθρωποι δεν κουβαλούν ο καθένας τον δικό του σταυρό; Εμπόδια, δυσκολίες, προβλήματα πάσης φύσεως κατακλύζουν καθημερινά τη ζωή μας… και οδηγούν αργά και βασανιστικά στον προσωπικό μας θάνατο… Όμως πρέπει να καταλάβουμε… Αν δεν πεθάνουμε, πως θα αναστηθούμε; Αν δεν φτάσουμε στο μηδέν και δεν ταπεινωθούμε, πώς θα εκτιμήσουμε όλα τα αγαθά που αργότερα θα μας προσφέρει ο Κύριος; Πώς αλλιώς μπορείς να σηκωθείς, αν πρώτα δεν έχεις πέσει; Είναι Ευλογία Θεού να σταυρωνόμαστε καθημερινά και καθημερινά να βγαίνουμε πιο δυνατοί και να αναστενόμαστε. Να αλλάζουμε προς το καλύτερο. Να ματώνει η ψυχή μας και ταυτόχρονα να εξυψώνεται! Τι άλλο είναι άλλωστε η Ανάσταση Του Κυρίου μας;
Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου είναι μια ευκαιρία για όλους μας, αφού έχουμε ταπεινωθεί και κουραστεί και μαρτυρήσει πάνω στο δικό μας σταυρό για ένα ολόκληρο χρόνο, να αναστηθούμε… να αναγγενηθούμε από τις στάχτες μας. Να αλλάξουμε τη ψυχή μας! Να αγαπάμε, να αποδεχόμαστε, να καταλαβαίνουμε, να συναισθανόμαστε, να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον, να γεμίζουμε με φως τη ψυχή τη δική μας και των γύρων μας… Γιατί αφού ο Χριστός Ανέστη…τίποτα σε αυτόν τον κόσμο, καμιά δυσκολία και κανένα εμπόδιο και κανένας πόνος δεν υπάρχει που να μη μπορούμε να τον νικήσουμε…Αφού ο Χριστός Ανέστη!!!
Ας αναλογιστούμε ο καθένας μας με ταπεινότητα και μεταμέλεια τον ψυχικό μας θάνατο, και ας αφήσουμε το ανέσπερο, υπέρλαμπρο ‘Αγιο Φως του Κυρίου μας να απλωθεί στην καρδιά μας…να την γιάννει και να την γεννήσει ξανά από την αρχή, αθώα, ταπεινή και γεμάτη αγάπη! Το Αναστάσιμο Φως στο κερί μας…από μόνο του δεν είναι τίποτα… Για να είναι Αναστάσιμο, πρέπει να Αναστηθεί και η ψυχή μας…και όχι για μια ώρα…αλλά για πάντα! Όταν λοιπόν μετά την Εκκλησία το Μεγάλο Σάββατο πάμε στα σπίτια μας, να μην γκρινιάξουμε, να μην μαλώσουμε, να μην παραπονεθούμε…αλλά να αγαπηθούμε! Γιατί Χριστός Ανέστη φίλοι μου!
Εύχομαι στις 7 Μαΐου όλοι να έχουμε ξαναγεννηθεί!
Χριστός Ανέστη καρδιές μου!
Γιώτα Γογώνη
24-10-2015
05-12-2015
09-01-2016
23-01-2016
27-02-2016
19-03-2016
02-04-2016
Εργαστήρι θεάτρου 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.